4 godziny w Pekinie

Autor tekstu: , Data publikacji:

Jest wiele powodów, by zobaczyć Pekin – przekonuje Marzena Mróz. Prócz fascynujących zabytków sprzed tysięcy lat, można tu zobaczyć nowoczesne drapacze chmur, a samo miasto staje się stolicą świata.

Zdaje się, że ta dynamicznie rozwijająca się metropolia nie zasypia nigdy. Osiemnaście milionów mieszkańców wylega na szerokie ulice Pekinu każdego ranka i pozostaje na nich do późnego wieczora. Chiny zmieniają oblicze, a stolica przeobraża się najbardziej dynamicznie. Niejako na straży dawnego porządku Państwa Środka stoją stare budowle, które od wieków są jego symbolem.

Miejsce symboliczne zarówno dla mieszkańców, jak i turystów. To centralny punt miasta, na którym wciąż rozgrywają się najważniejsze wydarzenia. Każdy turysta chce na własne oczy zobaczyć Tiananmen – ogromny plac 880 na 500 m – miejsce tragicznej rzezi studentów z 1989 roku, wzniesione na placu mauzoleum Mao Zedonga i Muzeum Historii Chin. Tutaj też mieszkańcy puszczają latawce w Święto Wiosny.
W czasach dynastii Ming i Qing znajdowały się tu głównie urzędy państwowe, a na placu mogli przebywać tylko nieliczni dostojnicy. Po drugiej wojnie światowej i objęciu władzy przez komunistów, budynki dawnych urzędów cesarskich zostały zburzone, a ulice po obu stronach placu poszerzono, tak że do dziś są jednokierunkowe.

Tiananmen otaczają monumentalne gmachy – siedziby najważniejszych instytucji. Na północy znajduje się wieża Tiananmen, z której od kilkudziesięciu lat „spogląda” na przechodniów ogromny wizerunek Przewodniczącego Mao. Bramę Niebiańskiego Spokoju i Muzeum Chin można zwiedzać codziennie od 8.30 do 16.30, a mauzoleum Mao od 8 do 11.30.

Gugong – Zakazane Miasto

Ze swoimi 9999 pokojami uchodzi za największy pałac świata. Był siedzibą dynastii Ming i Qing, a budowało go ponad 100 tysięcy artystów i rzemieślników oraz milion robotników. Gigantyczny zespół pałacowy został wzniesiony zgodnie z wyznawaną przez Chińczyków teorią ładu kosmicznego, jasno wyznaczającą osie północ – południe oraz wschód – zachód. Aby chociaż pobieżnie zobaczyć cały kompleks, trzeba spędzić w Zakazanym Mieście przynajmniej cały dzień.

Dysponując mniejszą ilością czasu, warto skierować się do jego południowej części, gdzie znajduje się kilka przepięknych budowli, takich jak Pawilon Najwyższej Harmonii czy Pawilon Zachowania Harmonii. Pomiędzy nimi płynie Złota Wewnętrzna Rzeka, którą przekroczyć można przez jeden z pięciu mostów pokrytych ornamentami przedstawiającymi smoki i feniksy. Warto zwrócić uwagę na marmurową płaskorzeźbę przedstawiającą dziewięć smoków bawiących się perłą. Jest to największa kamienna rzeźba znajdująca się na terenie Zakazanego Miasta, a za panowania dynastii Ming i Qing nie wolno było (pod karą śmierci) nawet dotknąć tego świętego, 250-tonowego kamienia.

Jeśli czas pozowoli, warto też zwiedzić Cesarski Ogród z chronionym przez dwa złocone jednorożce Pawilonem Cesarskiego Pokoju, w którym rośnie para 400-letnich sosen, symbolizujących jedność pomiędzy cesarzem i jego małżonką.
Zakazane Miasto można zwiedzać od 8.30 do 17.00, a bilet wstępu uprawnia do zobaczenia wszystkich budowli i ogrodów.

Tiantan – Świątynia Nieba

To najważniejsza i najpiękniejsza świątynia w Pekinie, położona poza granicami Miasta Wewnętrznego. Zwiedzanie najlepiej zacząć od połudna, aby zobaczyć nie tylko błękitno-czerwono-białą budowlę przypominającą imbryk do herbaty, ale także np. miejsce uważane przez Chińczyków za środek świata, Pawilon Modłów o Pomyślne Zbiory czy akustyczny punkt zwany Ścianą Echa. Świątynia, która miała łączyć Ziemię i Niebo, reprezentowane przez kwadrat i okrąg, została ukończona w 1420 roku. Wierzono, że przekraczający jej progi cesarz staje się Synem Niebios i wtedy ma on prawo prosić o pomyślność zbiorów. Świątynię najlepiej zwiedzać rankiem. Można wtedy zobaczyć mieszkańców wychodzących na spacer z… ptakami w klatkach, obserwować ćwiczących tai chi, posłuchać starych romansów śpiewanych przez przechodniów.

Za panowania dynastii Yuan i Ming znajdowała się tu fabryka kafli, wykorzystywanych do zdobienia pałaców i świątyń. Za panowania dynastii Qing pojawili się tu handlarze sprzedający stare książki i osobliwe bibeloty. Dziś Liulichang jest miejscem, w którym można kupić starą i nową porcelanę, obraz namalowany (a może raczej napisany) przez kaligrafa, posążki Buddy, biżuterię oraz należące do chińskich „czterech skarbów nauki”: pędzel, tusz, płytkę do tuszu i papier. Warto też wstąpić do księgarni Rongbaozhai, w której można kupić zarówno oryginały, jak i kopie zwojów kaligrafii. Trzeba też usiąść w jednej z herbaciarni i rozkoszować się iście cesarskim ceremoniałem wybierania, parzenia i picia ulubionego napoju Chińczyków – zielonej herbaty.

Dobry adres

Hotel Beijing Asia Hotel, 8 Xi Xinzhong Xijie
Dongcheng District, tel +86 10 65007788
Restauracja XIHEYAJU Restaurant Północny róg Ri Tan Park Chao Yang,
tel +86 10 85617643, www.xhyj.net
Kawiarnia The Blue Lotus Cafe, 11 Qianhai
Beiyan, Xicheng District, tel:+ 86 10 66182542
Herbaciarnia Wufu Teahouse, Budynek B, COFCO Plaza 8 Jianguomennei Dajie, Dongcheng District, tel +86 1064041928
Przedstawienia Beijing Peking Opera
Theatre, 30 Haihu Xili, Fengtai District,
tel +86 10 67248222
Bazar staroci Panjiayuan Qiao, Chaoyang District
Bazar Jedwabny Xiushuijie, Chaoyang District