ODPRAWA
Skorzystałem z dobrodziejstwa Internetu i możliwości, jakie stwarzają hiszpańskie linie, i odprawiłem się wieczorem, dzień przed odlotem, w sieci. Trwa to dosłownie dwie minuty. Na Iberia.com, gdzie otwiera się od razu strona po polsku, wybrałem odprawę on-line, podałem numer rezerwacji oraz nazwisko, po chwili pokazał się plan siedzeń w klasie ekonomicznej, na którym mogłem wskazać miejsce, jakie wybieram. Zdecydowałem się na fotel z numerem 25D – siedzenia w A320 są w układzie 3+3 a chciałem siedzieć przy przejściu, by w razie czego móc rozprostować nogi podczas krótkiego spaceru. Wystarczyło już tylko wcisnąć klawisz drukowania i po chwili miałem w dłoni dwie identyczne karty pokładowe.
Na warszawskim lotnisku pojawiłem się kilkanaście minut po 13. Niepotrzebnie, nie musiałem już się odprawiać, miałem jedynie bagaż podręczny i okazało się, że, choć stanowiska kontroli dla klasy ekonomicznej tradycyjnie były w większości zamknięte, to jedno czynne nie przeżywało oblężenia. Na dodatek obsługa pokierowała część niewielkiej kolejki do stanowiska dla klasy biznesowej, to bowiem świeciło pustkami.
WEJŚCIE NA POKŁAD
Wkrótce ogłoszono rozpoczęcie boardingu i zaproszono pasażerów do wyjścia B38 – jednego z ostatnich w strefie odlotów Schengen. Wyjąłem wydrukowaną na kartce A4 kartę pokładową, obsługa zapytała mnie, czy mam kopię dla siebie, by ewentualnie sprawdzić numer miejsca i po krótkiej wędrówce schodami dotarłem do autobusu. Szybko się wypełnił, po paru minutach rozbrzmiewał głośnymi śpiewnymi głosami Hiszpanów wracających z Warszawy. Zajmowanie miejsc trwało niezmiernie długo, toczyły się dyskursy polsko-hiszpańskie na temat zamiany siedzeń, ktoś zaczął śpiewać, a nawet rytmicznie klaskać. Fiesta na całego.
MIEJSCE
Fotel w klasie ekonomicznej ma szerokość 43 centymetrów, natomiast odległość pomiędzy oparciami to 79 centymetrów. Po jakimś czasie zaczęło się dawać we znaki miejsce, a raczej jego brak, bo siedzenia klasy ekonomicznej są ustawione dość gęsto. Mam niewiele ponad 180 cm wzrosu i po godzinie lotu zacząłem gimnastykę nogami, by nieco je rozruszać, w końcu odpiąłem pas i zorganizowałem sobie przechadzkę po samolocie. Pomogło od razu.
LOT
Wystartowaliśmy punktualnie co do minuty. Po wyłączeniu sygnalizacji „zapiąć pasy”, obsługa przejechała przez samolot z wózkiem wypełnionym hiszpańską i angielskojęzyczną prasą. Potem stewardesa pojawiła się z kilkoma egzemplarzami Gazety Wyborczej, jednak rozdała je błyskawicznie, chętnych była znacznie więcej. Od klasy biznesowej odgrodzeni byliśmy ruchomą ścianką z przejściem zasłanianym kotarami.
Gdy w ruch poszły wózki z posiłkami wpadliśmy w strefę sporych turbulencji i kapitan włączył sygnalizację. Na szczęście „podskoki” nie trwał nazbyt długo i wkrótce wszystko wróciło do normy. Zaserwowano nam potrawkę z kurczaka w sosie z ziemniakami i cukinią, sałatkę z dressingiem, bułeczkę z foliowego worka, serek topiony (polski) i kawałek ciasta z czekoladową posypką. Do picia serwowano, oprócz wody, kawy i herbaty – napoje gazowane w puszkach, soki oraz piwo i wino. W foliowej torebce podano nam metalowe sztućce.
PRZYLOT
Wylądowaliśmy kilka minut przed czasem. Terminal 4 madryckiego lotniska to olbrzymia, bardzo nowoczesna budowla, która robi imponujące wrażenie. Kierując się oznaczeniem dla pasażerów strefy Schengen już kilkanaście minut po wylądowaniu byłem przed budynkiem terminala w poszukiwaniu autobusu wahadłowego do mojego hotelu.
KOSZT
W zależ ności od dnia bilet w klasie ekonomicznej z Warszawy do Madrytu można zamówić na stronie internetowej iberia.com (w języku polskim) już nawet za 605 złotych.
OCENA
Dość szybki lot przez pół Europy. Bardzo dobra obsługa i catering.
KONTAKT
