ODPRAWA
Godzinę i dziesięć minut przed planowanym lotem AZ 491 byłem już na terenie warszawskiego lotniska. Miałem przy sobie tylko bagaż podręczny, bo moja wizyta w Rzymie była czysto biznesowa i miała potrwać zaledwie kilka godzin, dlatego szybko odprawiłem się przy stanowiskach Alitalii i z kartą pokładową w dłoni powędrowałem do kontroli bezpieczeństwa.
WEJŚCIE NA POKŁAD
Kolejka nie była tym razem nazbyt długa, choć oczywiście pracowały zaledwie dwa z czterech stanowisk kontroli. Przed wejściem do labiryntu, wyznaczonego z taśm na stojakach, pokazałem pracownikowi lotniska kartę pokładową i dowód tożsamości. Już sądziłem, że tym razem kontrola przebiegnie w olimpijskim tempie, gdy nagle wszystko stanęło. Powód był prosty – jedna z pasażerek miała na sobie chustkę. Podejrzaną, jak się okazało. Chustka została więc poddana gruntownemu przesłuchaniu, pasażerka, z delikatnymi wypiekami na twarzy czekała na rozstrzygnięcie. Trwało to zaledwie kilka minut, ale wprowadziło dość nieprzyjemną atmosferę. Co gorsza, było to jedynie preludium do przygód, jakie dane mi były do przeżycia tego dnia.
Gdy ogłoszono boarding mojego lotu z wyjścia B40, byłem tam od kilku minut przeglądając poranną gazetę. Ustawiłem się w ogonku oczekujących, jednak sprawdzanie kart pokładowych i dowodów tożsamości było bardzo sprawne. Airbus A320, jakim Alitalia obsługuje połączenie z Warszawy, podstawiony był do rękawa, więc wędrówka zajęła kilkadziesiąt sekund.
MIEJSCE
A320 to nowoczesny i wygodny samolot. Mieści w obu klasach, biznesowej i ekonomicznej, 153 pasażerów – siedzenia rozmieszczone są w konfiguracji 3+3. Na pokładzie było tego dnia nieco wolnych miejsc, zająłem więc, po szybkiej konsultacji z obsługą, fotel w 14 rzędzie – miałem do dyspozycji wszystkie miejsca. Torbę umieściłem pod fotelem z przodu, by w powietrzu mieć łatwiejszy dostęp do laptopa. Fotele mają szerokość ponad 46 centymetrów – to więcej niż standard, więc można poczuć się komfortowo. Tym bardziej, że odległość pomiędzy oparciami kolejnych foteli ma niemal 80 centymetrów, więc przestrzeni dla nóg jest sporo – a podczas lotu zajmującego niewiele ponad dwie godziny, jest to sytuacja jak najbardziej pozytywna. Zapiąłem pasy i czekałem na start. Push back odbył się zgodnie z rozkładem, kołowanie zajęło około 10 minut. Gdy stanęliśmy na pasie, samolot ruszył z wielkim impetem, by po kilku sekundach nagle zacząć hamować. Pasażerami nieco szarpnęło, w oczach niektórych pojawił się cień niepewności i zaniepokojenia. Zaczęliśmy kołować z powrotem na płytę postojową – poinformowano nas, że pilot zaniepokoił się wskaźnikami mocy silnika i niezbędna jest dodatkowa procedura sprawdzająca.
LOT
Trwało to około 50 minut. Po tym czasie ogłoszono, że wszystko jest w porządku i możemy startować. Powtórny start odbył się niemal dokładnie o godzinie 14:00. Tym razem przebiegł bez najmniejszych problemów. Kilka minut później wyłączono sygnalizację „zapiąć pasy” i ciężka atmosfera z wolna została rozwiana. W głośnikach odezwał się kapitan lotu – wyjaśnił wszelkie wątpliwości i poinformował o trasie naszego przelotu – przez Czechy, Austrię i Włochy na lotnisko Fumicino.
Wkrótce rozpoczęto także rozdawanie posiłków i napoi. W klasie ekonomicznej dostaliśmy chipsy oraz soki, kawę lub herbatę. Można było też poprosić o włoskie czerwone albo białe wino.
PRZYLOT
Zegarek wskazywał godzinę 16:16 gdy pilot sprawnie posadził maszynę na pasie rzymskiego lotniska. Transfer autobusem do terminala przylotów zajął dodatkowych kilka minut.
OCENA
Choć z przygodami, to szybko i sprawnie dotarłem do stolicy Włoch. Dla podróży biznesowej to zdecydowanie dobra oferta.
FAKTY
układ siedzeń: 3+3
odległość między oparciami: 78,7 cm
szerokość fotela: 46,3 cm
KOSZT
Bilet z Warszawy do
Rzymu, rezerwowany pod koniec maja przez stronę internetową przewoźnika, można było kupić za 783 złote.
KONTAKT
http://www.alitalia.com/PL_PL/home/index.aspx
