W 2012 roku Wiedeń obchodził 150 rocznicę urodzin Gustava Klimta, organizując serię wystaw prac tego artysty. Warto zacząć zwiedzanie jego rodzinnego miasta od tzw. Pałacu Secesji, usytuowanego w pobliżu Dzielnicy Muzeów (Musesums Quartier). Ten biały budynek z kopułą ozdobioną złotymi liśćmi, wybudowano w 1897 roku jako galerię dzieł wiedeńskich secesjonistów.
Secesja, której Klimt był jednym z ojców, to trend opowiadający się za nowym rodzajem modernizmu charakteryzującego się naciskiem na czystą formę i abstrakcyjne motywy. Na trzech ścianach jednej z sal znajduje się słynny „Fryz Beethovena” – fresk ukazujący gorgony, potwory oraz nagie kobiety z rozpuszczonymi włosami. Dzieło to, stworzone na XIV Wystawę Secesji Wiedeńskiej w roku 1902, jest uważane za jedną z najważniejszych prac Klimta.
Wstęp 8,50 euro. Czynne od wtorku do niedzieli, w godz. 10–18. Friedrichstrasse 12; secession.at/e.html
Naschmarkt
Kilka minut drogi pieszo od Pałacu Secesji znajduje się targ Naschmarkt z ponad 120 straganami, barami, kafejkami i darmowym wi-fi. Wiedeńczycy zaopatrują się tu w świeże owoce, warzywa, ser i chleb już od początku XVIII wieku.
Obecnie można tu także spróbować potraw kuchni międzynarodowej, w tym tureckiej, tajskiej, chińskiej lub japońskiej. Po wejściu do środka (może być tłoczno), warto zatrzymać się przy paru straganach, aby spróbować tutejszego piwa i kiełbasy, a następnie udać się do wyśmienitej restauracji Fisch Viertel (1060 am Naschmarkt). Za 8,90 euro dostaniemy tu trzy przepyszne ostrygi i kieliszek prosecco, ale jeśli ktoś chce pójść na całość, może zamówić 30 g czarnego kawioru z tostem, masłem i kieliszkiem szampana za – bagatela – 130 euro. W soboty na Naschmarkt odbywa się pchli targ, gdzie wśród tysięcy bibelotów i podniszczonych klamotów można czasami wypatrzyć prawdziwe perełki.
Apartamenty Wagnera
Po prawej stronie ulicy Linke Wienzeile, biegnącej tuż przy targu, znajdują się dwie kamienice o pięknych elewacjach. Pierwsza charakteryzuje się bogatymi, złotymi zdobieniami, natomiast na drugiej namalowano różowe kwiaty i liście lilii wodnej. Oba zaprojektował secesjonista Otto Wagner. Ręcznie zdobiona malowidłami elewacja drugiej kamienicy, zwanej Majolicahaus (wzniesionej w 1899 roku), nie zyskała uznania ówczesnych wiedeńczyków, gdyż gustowali oni głównie w klasycznym baroku, który Wagner odrzucał.
Spacerując po mieście, z pewnością zauważymy, iż koncepcja zaproponowana przez Wagnera nie znalazła wielu naśladowców. Elewację sąsiedniego budynku, ozdobionego złotymi liśćmi palmowymi i innymi misternymi motywami, wykonał kolejny secesjonista – Koloman Moser.
