TOKIO
Tokijskie metro, które słynie z tzw. „wpychaczy” – czyli pracowników, którzy upychają ludzi w przepełnionych wagonach, uruchomiono w 1927 roku.
Obsługuje ono nieomal 9 milionów pasażerów dziennie – co czyni go najbardziej ruchliwym systemem kolei podziemnej na świecie. 274 stacji i 300 km torów jest zarządzanych przez dwóch operatorów – spółkę Tokyo Metro, która posiada dziewięć linii i Toei Subway z czterema liniami.
Obcokrajowcy mogą mieć problem z połapaniem się w systemie połączeń (oznakowanie w języku japońskim, nieczytelna mapa przypominająca wyglądem spaghetti), ale coraz częściej można znaleźć też znaki w języku angielskim, a stacje są ponumerowane i oznaczone kolorami. Na każdej stacji rozbrzmiewa także inna melodia, z myślą o niewidomych pasażerach. Ceny biletów zaczynają się od 160 ¥ (ok. 6 złotych). Osoby dojeżdżające do pracy często korzystają z przedpłaconych kart Pasma/Suica, można także płacić za pomocą telefonów komórkowych (usług Mobile Suica). Wkrótce na stacjach i w pociągach będzie można skorzystać z internetu, ale warto pamiętać, że w pociągach rozmowy telefoniczne są zabronione.
Wagony są czyste, klimatyzowane, przestronne, choć podczas godzin szczytu zapchane do granic możliwości. Wszyscy cierpliwie czekają, aby wejść do pociągu, osoby przeziębione noszą specjalne maseczki, a w godzinach szczytu każdy skład posiada wagon przeznaczony jedynie dla kobiet. Jedną z największych zalet tego systemu jest jego punktualność – jeśli pociąg ma spóźnienie, stacja wyda nam zaświadczenie dla naszego pracodawcy. Czynne w godzinach od 5:00 rano do 1:00 w nocy. tokyometro.jp/en
HONG KONG
To szybkie, czyste i wydajne metro, które uruchomiono w 1979 roku, codziennie przewozi około 4 milionów pasażerów. Na 175 km torów znajduje się ponad 80 szybkich stacji tranzytowych, 69 przystanków i dziesięć linii obsługujących Wyspę Hong Kong, Koulun i Nowe Terytoria. Wśród nich znajduje się też ekspresowy pociąg na lotnisko. Metro jest czynne codziennie od 6:00 rano do 1:00 w nocy, a w godzinach szczytu pociągi kursują co 2-3 minuty.
Bilety są tanie (od HK$ 4/1,6 zł za jeden przejazd) i można je nabyć w automatach obsługiwanych w języku angielskim. Karty przedpłacone Octopus wychodzą jeszcze taniej. Na 32 stacjach oraz w ekspresie lotniskowym pasażerowie mają dostęp do WiFi, (należy wcześniej kupić kartę PCCW za HK$ 20/ok. 8 zł). We wszystkich stacjach i tunelach jest pełny zasięg telefonii 3G.
Elektroniczne mapy w wagonach podświetlają stacje, na których pociąg już się zatrzymał. Każda jest opisana po chińsku i angielsku. Palenie, jedzenie i picie w pociągu jest zabronione. Dla bezpieczeństwa na wielu stacjach znajdują się specjalne szklane drzwi między peronem a pociągiem. Na głównej stacji (Central Subway) w każdy piątek wieczorem odbywają się występy muzyczne i taneczne. Dodatkowo, w całej sieci metra, znajdziemy przyciągające wzrok prace współczesnych artystów. mtr.com.hk
MONTREAL
Chociaż metro w Montrealu jest jednym z mniejszych w naszym rankingu (posiada tylko 4 linie i 68 stacji, a jego długość to zaledwie 70 km), to zdobyło ono sobie nasze uznanie dzięki imponującej architekturze, miłej atmosferze i cichym pociągom.
W przeciwieństwie do pozostałych systemów kolei podziemnej, tutaj każda stacja jest inna. Na wielu z nich znajdziemy rzeźby oraz freski autorstwa współczesnych artystów. Na stacjach Champ-de-Mars, Berri-UQAM, Du College, Vendome, McGill i Charevoix można podziwiać kolorowe witraże.
Dziennie metro przewozi ponad milion pasażerów. Można z niego skorzystać od 5:30 rano do 1:30 w nocy (w zależności od dnia i linii). Bilet jednorazowy kosztuje C$ 3 (ok. 9 złotych), a całodniowy C$ 8 (ok. 24 złote). Warto wiedzieć, że choć sieć tę uruchomiono w 1966 roku, do tej pory zdarzyła się tylko jedna kolizja pociągów (w 1971 roku). W godzinach szczytu pociągi kursują co 2-6 minut, a cały system znajduje się pod ziemią. stm.info
